Ministerio pri ekonomio kaj financoj (Francio)
|
Por aliaj signifoj, bv. rigardi la apartigilan paĝon: Bercy |
La ministerio pri ekonomio kaj financoj estas la ministeria servo de la franca registaro komisiita pri ekonomia kaj financa politiko de Francio.
Ofte kromnomata « Bercy » pro metonimio kun ĝia ejo en la kvartalo de Bercy, en la 12-a arondismento de Parizo.
Ekde la 16-a de majo 2012, la ministro pri ekonomio kaj financoj estas Pierre Moscovici. Sub lia aŭtoritateco estas Bernard Cazeneuve, ministro delegita al buĝeto kaj Benoît Hamon, ministro delegita al sociala kaj solidara ekonomio kaj konsumado.
Historio
[redakti | redakti fonton]La historia kialo de tiu ministerio estas la administrado de la ŝtataj financoj. En 1946, por la unua fojo, estis kreita eksplicite ministerio kun atribuo de la administrado de la ŝtataj financoj kaj la efektivigo de la ekonomia politiko de Francio, sub la nomo "ministerio pri nacia ekonomio kaj financoj. Ĝia nomo kaj precizaj atribuoj variis je ĉiu registarŝanĝiĝo.
En la dua registaro de Jacques Chirac (1986-1988), la ministerio nomiĝis « ministerio pri ekonomio, financoj kaj privatigo ». Industrio estis aldonita al tiu ministerio por la unua fojo en la registaro de Lionel Jospin (1997-2002), poste en ĉiuj registaroj ĝis en 2012, escepte de la unua registaro de François Fillon. Buĝeto estas en tiu ministerio, escepte en la registaro de Pierre Bérégovoy (1992-1993), la registaro de Édouard Balladur (1993-1995), la unua registaro de François Fillon, la dua registaro de François Fillon kaj la tria registaro de François Fillon (2007-2012), en kiuj ĝi estis memstara ministerio. Dungado estis parto de tiu ministerio en la unua kaj dua registaroj de François Fillon ; same por la ekstera komerco en la unua registaro de Jean-Marc Ayrault, antaŭ ol esti apartigita en la dua registaro de Jean-Marc Ayrault, kio estas nova situacio nevidita de la mezo de la 1990-aj jaroj[2].
Komisioj kaj atribuoj
[redakti | redakti fonton]Ekde 2012, la ministro pri ekonomio kaj financoj havas komision prepari kaj efektivigi la politikon de la registaro pri ekonomio, financo, konsumo kaj fraŭdsubpremo. Ĝi estas komisiita promocii kaj evoluigi socialan kaj solidaran ekonomion. Ĝi pretigas kaj efektivigas la politikon de la registaro pri buĝeto kaj fisko. Ĝi respondecas pri la tuto de la ŝtataj kontoj kaj plurjara strategio pri tio[3].
Organizado
[redakti | redakti fonton]La ministro pri ekonomio, financoj kaj ekstera komerco aŭtoritatas super[4] :
- la ĝenerala direkcio pri Trezoro ;
- la ĝenerala direkcio pri la Nacia Instituto pri Statistiko kaj Ekonomiaj Esploroj (INSEE);
- la ĝenerala direkcio pri konkurenco, konsumado kaj fraŭdsubpremo (DGCCRF) ;
- la direkcio pri buĝeto ;
- la ĝenerala direkcio pri ŝtataj financoj (DGFiP) ;
- la ĝenerala direkcio pri doganoj kaj nerektaj impostoj (DGDDI) ;
- la ĝenerala inspektado pri financoj ;
- la nacia delegacio por kontraŭfraŭda batalo ;
- la servoj pri ministeria buĝeta kaj konta kontrolo ;
- la servo pri ĝenerala ekonomia kaj financa kontrolo ;
- la servoj je nacia kompetenteco « TRACFIN », « ŝtataj buĝetaj, financaj kaj kontaj komputilsistemoj » kaj « servo pri ŝtataj aĉetoj » kaj, kune kun la ministerio pri ŝtata reformo, malcentralizo kaj ŝtatoficistaro, la servo je nacia kompetenteco nomata « nacia pagoperatoro ».
Kune kun la ministro pri produkta reprogreso kaj la ministro pri ŝtata reformo, malcentralizo kaj ŝtatoficistaro, la ministro pri ekonomio kaj financoj aŭtoritatas super la ĝenerala sekretariejo de la ekonomiaj kaj financaj ministerioj.
Kune kun la ministro pri produkta reprogreso, li aŭtoritatas super :
- la direkcio pri juraj aferoj de la ekonomiaj kaj financaj ministerioj ;
- le ĝenerala konsilio pri ekonomio, industrio, energio kaj teknologioj ;
- la servo je nacia kompetenteco Servo pri ŝtataj partoprenoj ;
- la supera ŝtatoficisto pri defendo kaj sekureco ;
- la mediacianto de la ekonomiaj kaj financaj ministerioj.
Por la plenumo de siaj atribuoj pri evoluigo de sociala kaj solidara ekonomio, la ministro pri ekonomio kaj financoj :
- aŭtoritatas super la ĝenerala direkcio de la sociala kohereco kun la ministro pri socialaj aferoj kaj sano, la ministro pri virinrajtoj kaj la ministro pri sportoj, junularo, popola edukado kaj asocia vivo ;
- disponas je la ĝenerala delegacio pri dungo kaj profesia klerigo kaj je la tuto de la servoj kompetentaj pri sociala kaj solidara ekonomio, aparte la ĝenerala direkcio pri laboro, la direkcio pri junularo, popola edukado kaj asocia vivo kaj la ĝenerala sekretariejo de la interminsiteria komitato pri urboj.
Por la plenumo de siaj atribuoj rilataj al la socialaj financoj, la ministro pri ekonomio kaj financoj aŭtoritatas kune kun la ministro pri socialaj aferoj kaj sano super la direkcio pri sociala asekuro kaj kun tiu ministro kaj la ministro pri laboro, dungo, profesia klerigo kaj sociala dialogo super la direkcio pri esplorado, studoj, taksado kaj statistikoj.
Ministro
[redakti | redakti fonton]
Aldone al la centra administracio, la ministro aŭtoritatas super siaj delegitaj ministroj, sia asistantaro kaj sia proparolanto. Ankaŭ la delegitaj ministroj havas sian propran asistantaron.
En la dua registaro de Jean-Marc Ayrault, la ministro pri ekonomio kaj financoj estas Pierre Moscovici. Li disponas pri du delegitaj ministroj : Bernard Cazeneuve komisiita pri buĝeto kaj Benoît Hamon komisiita pri sociala kaj solidara ekonomio kaj konsumado[5].
Situo
[redakti | redakti fonton]La sidejo de la ministerio situas tute proksime de la ponto de Bercy en la samnoma kvartalo en Parizo (12-a arondismento de Parizo), en la arkitektura kompleksaĵo elpensita de Paul Chemetov kaj Borja Huidobro, kun surfaco de 230 000 m2 en kvin konstruaĵoj nomataj : « Necker », « Vauban », « Colbert », « Sully » kaj « Turgot »), inaŭgurita en 1988.
Antaŭ tiu dato, la centraj servoj de la ministerio estis en la palaco Luvro, en la alo Richelieu (ekde majo 1871), kaj devis transloĝi al Bercy por ebligi la laboroj de la « Granda Luvro » deciditaj en la prezidenteco de François Mitterrand.
La n° 139 de la strato de Bercy, la nuna poŝta adreso de la ministerio fakte estas tiu de la malnova konstruaĵo okupita ĝis en 1983 per du direkcioj dependaj de la ministerio pri militintoj (adreso de la pensioj kaj de la statoj de militintoj kaj militviktimoj), kiu fine estis integrita en la nova arkitektura tuto.
Tamen iuj servoj jam transloĝiĝis al Seine-Saint-Denis (Noisy-le-Grand, Montreuil-sous-Bois), en Seine-et-Marne (Noisiel), kaj en Val-de-Marne (Vincennes).
Notoj kaj referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ (PDF) Dungitaro en 2013 de la ministerio sur la retpaĝo "www.performance-publique.gouv.fr"
- ↑ Marie Visot, « Commerce extérieur : les défis de Nicole Bricq », en gazeto Le Figaro, enmetaĵo Figaro économie, vendrede la 6-an de julio 2012, paĝo 22.
- ↑ Dekreto n° 2012-768 de la 24-a de majo 2012, artikolo 1
- ↑ Dekreto n° 2012-768 de la 24-a de majo 2012, artikolo 2
- ↑ JORF, n° HRUx1226941D, dekreto de la 21-a de junio 2012 pri la konsisto de la registaro
Aneksaĵoj
[redakti | redakti fonton]Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- JORF, n° EFIX1223356D, dekreto n° 2012-768 de la 24-a de majo 2012 pri atribuoj de la ministro pri ekonomio, financoj kaj ekstera komerco
- JORF, n° BUDX1224471D, dekreto n° 2012-796 de la 9-a de junio 2012 pri atribuoj delegitaj al la delegita ministro ĉe la ministro pri ekonomio, financoj kaj ekstera komerco, komisiita pri buĝeto
- JORF, n° ESŜ1229715D, dekreto n° 2012-912 de la 25-a de julio 2012 pri atribuoj delegitaj al la delegita ministro ĉe la ministro pri ekonomio, financoj kaj ekstera komerco, komisiita pri sociala kaj solidara ekonomio kaj komsumado
| ||||||||||||||||
| ||||||||